ΤΟ ΠΛΑΝΟ

                                                           Του Παντελή Λεούση

Αναδημοσίευση από το ομώνυμο άρθρο που δημοσιεύτηκε στη ΦΙΛΟΤΕΛΕΙΑ, Αρ. τεύχους 658.

Όταν αποφασίσουμε να "στήσουμε" μία καινούργια συλλογή, ένα από τα πιο κρίσιμα σημεία που πρέπει να αντιμετωπίσουμε είναι ο σχεδιασμός του πλάνου. Λεπτή και δημιουργική εργασία, απαιτεί μεγάλη προσοχή και αυτοσυγκέντρωση. Πρόκειται ασφαλώς για μία από τις σπουδαιότερες  δραστηριότητες του συλλέκτη κατά την δημιουργία και επεξεργασία μιας θεματικής συλλογής.

Αλλά τι είναι Πλάνο; Πλάνο είναι η περιληπτική, κεφαλαιοποιημένη παρουσίαση των όσων αναλυτικά θα ακολουθήσουν κατά την ανάπτυξη της συλλογής, ότι περίπου είναι ο πίνακας περιεχομένων ενός βιβλίου. Τίθεται στην αρχή της συλλογής, καταλαμβάνει την πρώτη σελίδα ή μέρος αυτής, είναι λιτό, λακωνικό και περιεκτικό, και εισάγει κριτές και επισκέπτες μιας έκθεσης στο βασικό νόημα των όσων ο συλλέκτης προτίθεται να αναπτύξει περεταίρω, μέσω του φιλοτελικού υλικού και μικρών επεξηγηματικών κειμένων, τα οποία συνδέουν επίσης τα αντικείμενα μεταξύ τους ώστε να ακολουθείται κατανοητά η ροή των όσων αφηγούμαστε.

Είναι πρακτικά αδύνατο -και δεν συνιστάται- να αρχίσει διαδικασία καταρτισμού ενός πλάνου χωρίς να έχει προηγηθεί βαθειά έρευνα του θέματος από το συλλέκτη. Χωρίς αυτή την έρευνα θα είναι αδύνατη η απαραίτητη μεγαλύτερη δυνατή επικοινωνία και συμφωνία του τίτλου με την ανάπτυξη που θα ακολουθήσει.

Όπως περίπου γίνεται με τα περιεχόμενα ενός βιβλίου, το πλάνο είναι πρωταρχικό και απαραίτητο να περιλαμβάνει περιληπτικά, με κεφάλαια και υποκεφάλαια, όλα όσα πρόκειται να παρουσιαστούν κατά την εξέλιξη της συλλογής.

Η έκταση του πλάνου δεν πρέπει να ξεπερνά την μία σελίδα. Ένα πλάνο που εκτείνεται σε δύο σελίδες χαρακτηρίζεται ως ιδιαίτερα σχολαστικό, αλλά και στερεί τη συλλογή από ένα επί πλέον φύλλο ανάπτυξης. Ας μη λησμονούμε πως υπάρχει η δυνατότητα της εμφάνισης δεύτερων ή τρίτων υποδιαιρέσεων των υποκεφαλαίων επάνω στις ίδιες τις αντίστοιχες σελίδες της ανάπτυξης. Με αυτό τον τρόπο απελευθερώνεται η πρώτη σελίδα από την υπερβολική πυκνότητα κειμένου, γίνεται ευκολότερη και πιο ευχάριστη στην ανάγνωση.

Η σελίδα του πλάνου αρχίζει συνήθως με μία εισαγωγή. Πολλοί συλλέκτες θεωρούν πως μία μακροσκελής και φλύαρη εισαγωγή, με ιστορικές, επιστημονικές ή άλλες αναφορές (ανάλογα με το θέμα που πραγματεύεται η συλλογή) θα εντυπωσιάσει κριτές και κοινό και θα πείσει για τις γνώσεις του εκθέτη ή για την μελέτη που έχει κάνει. Αυτή η αντίληψη πόρο απέχει από το ζητούμενο. Διότι γνώση και μελέτη του συλλέκτη θα διαφανούν μέσα από την ανάπτυξη της συλλογής και όχι από την πολυλογία της εισαγωγής. Ότι έχει να πει ένας θεματικός συλλέκτης θα το πει μέσα από το υλικό που παρουσιάζει. Σε μία θεματική συλλογή «μιλά» το υλικό και τίποτε άλλο. Γι’ αυτό και ένα εισαγωγικό σημείωμα λίγων γραμμών είναι αρκετό.   

 Παρότι το πλάνο πρέπει να μοιάζει με πίνακα περιεχομένων ενός βιβλίου, εντούτοις δεν πρέπει να  είναι ακριβώς σαν και αυτό. Διαφορετικά θα μπορούσε ο καθένας μας να ανατρέξει σε κάποιο βιβλίο που αναφέρεται στο θέμα που πραγματεύεται –βιβλία υπάρχουν για όλα τα θέματα-, να αντιγράψει τον πίνακα περιεχομένων και να τον παρουσιάσει στην πρώτη σελίδα της συλλογής του. Όμως ένα τέτοιο πλάνο, απλά "σχηματικό", χωρίς ζεστασιά και έκφραση και χωρίς τη δημιουργική πνοή του ίδιου του συλλέκτη, θα ήταν μία τυποποιημένη εκδοχή, που θα μπορούσε να επαναλαμβάνεται μονότονα σε όλες τις συλλογές με το ίδιο θέμα. Όμως, παρατηρώντας στις διάφορες εκθέσεις, διαπιστώνουμε πως για το ίδιο θέμα υπάρχουν διαφορετικά πλάνα. Αυτό σημαίνει πως ο κάθε εκθέτης, ανάλογα με την ευφυΐα, τη μόρφωση και το πολιτιστικό του υπόβαθρο, αλλά και το βάθος της μελέτης που έχει κάνει πάνω στο θέμα του, δημιούργησε τη δική του εκδοχή πλάνου. Μία εκδοχή που μπορεί να έχει προσωπική άποψη και ενδιαφέροντα νεωτεριστικά, αυθεντικά και πρωτότυπα στοιχεία.

Επιπροσθέτως, δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι η πρωτοτυπία της προσέγγισης ενός θέματος, τόσο μέσα από το πλάνο όσο και από την ανάπτυξη, είναι ένα από τα ζητούμενα των πρόσφατων κανονισμών της FIP. Περιλαμβάνονται μέσα στα κριτήρια της «καινοτομίας», που βαθμολογείται με 5 βαθμούς.

Το πλάνο πρέπει να είναι δομημένο με θεματική αντίληψη. Κεφάλαια και υποκεφάλαια πρέπει να ακολουθούν την εξέλιξη της ανάπτυξης της συλλογής και να είναι σε πλήρη συνάφεια με αυτά και με το αντίστοιχο υλικό που τα υποστηρίζει. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι ένας απλός κατάλογος των κύριων πτυχών του εκθέματος. Πρέπει επίσης το πλάνο να ακολουθεί ένα νοερό εξελικτικό "νήμα", ίδιο με αυτό του όλου σκεπτικού του εκθέματος, όπου –όπως ήδη είπαμε- οι βασικές υποδιαιρέσεις του θα χαρακτηρίζονται από τα κεφάλαια και τα επιμέρους υποκεφάλαια.  

Ο τίτλος και το πλάνο πρέπει να εμφανίζονται στην πρώτη σελίδα του εκθέματος και να αναγράφονται σε μια από τις επίσημες γλώσσες της FIP (οι οποίες –ως γνωστόν- είναι η Αγγλική, η Γαλλική, η Γερμανική, η Ισπανική και η Ρωσική). Πάντως, παρά την επίσημη αποδοχή των πέντε παραπάνω γλωσσών από την FIP, ο γράφων συνιστά την χρήση των δύο πρώτων. Είναι οι γλώσσες που εξασφαλίζουν με βεβαιότητα ότι το έκθεμα θα γίνει απόλυτα κατανοητό από την μεγάλη πλειοψηφία των κριτών, αν όχι από το σύνολό τους.

Κατά τη φάση του σχηματισμού ενός πλάνου, δεν έχει σημασία αν θα προηγηθεί ή θα ακολουθήσει η επιλογή του τίτλου. Συχνά, αφού επιλέξουμε και τα δύο, στην εξέλιξη αναγκαζόμαστε να διαφοροποιήσουμε είτε το πρώτο είτε τον δεύτερο. Τούτο διότι μπορεί να διαπιστώσουμε πως ο τίτλος που επιλέξαμε δεν εκφράζει το σύνολο των εκφάνσεων και παραμέτρων του πλάνου, ή, αντίστροφα, ότι οι παράμετροι του πλάνου είναι λιγότεροι από αυτούς που μπορεί να εκφράσει το πλάνο μας. Γι' αυτό και η ευελιξία των επιλογών μας πρέπει να είναι δεδομένη.    

 Ένα καλό πλάνο πρέπει να είναι προϊόν προσεκτικής σκέψης, λογικά θεμελιωμένο και αιτιολογημένο και με πλήρη ανάλυση όλων των πτυχών του θέματος. Η όλη δομή του πρέπει να καθιστά φανερή την έρευνα που προηγήθηκε και την τελική, σε βάθος, γνώση του θέματος από τον εκθέτη, ο οποίος –και μόνον αυτός- έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει τη λογική δομή του πλάνου. Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει ακριβής κανόνας για την ανάπτυξη πλάνων για μεγάλο μέρος από τα θέματα, εντούτοις θα βρει κανείς στερεότυπα για μερικά από αυτά. Όμως θα τους λείπει η δημιουργικότητα, η προσωπική πνοή, η αυθεντικότητα, την οποία ο συλλέκτης και μόνο μπορεί να τους προσδώσει.

Σημαντικό πρόβλημα σε πολλά εκθέματα, που παρουσιάζεται τόσο στο πλάνο όσο και στις υπόλοιπες σελίδες του εκθέματος, είναι τα λάθη σε θεματικές πληροφορίες. Αυτό φανερώνει, άμεσα και αναμφίβολα, την έλλειψη βαθιάς γνώσης και επαρκούς μελέτης, τόσο του θέματος όσο και του υλικού που χρησιμοποιήθηκε.

Άλλο πρόβλημα επίσης είναι η έλλειψη ισορροπίας, τόσο στη δόμηση του πλάνου όσο και σε ολόκληρη τη συλλογή. Δεν μπορεί ένα κεφάλαιο να αναπτύσσεται υδροκέφαλα, είτε επειδή αναφέρεται στη χώρα του συλλέκτη, είτε επειδή συμβαίνει γι' αυτό το κεφάλαιο ο συλλέκτης να διαθέτει περισσότερο ή πιο ενδιαφέρον υλικό. Όταν π.χ. ένας Έλληνας συλλέκτης έχει για θέμα του το Παγκόσμιο Θέατρο, δεν θα πρέπει να έχει στο πλάνο του για το αρχαίο ελληνικό θέατρο ένα κεφάλαιο με 3,4,5 ή περισσότερα υποκεφάλαια, ενώ, αντίθετα, για το αρχαίο κινεζικό ή ιαπωνικό θέατρο να διαθέτει ένα απλό κεφάλαιο με μία η δύο σελίδες στην ανάπτυξη. Το ίδιο ισχύει για έναν Ιταλό εκθέτη που παρουσιάζει το Ποδόσφαιρο. Δεν είναι αποδεκτό να καλύπτει πολλά υποκεφάλαια και σελίδες με τη γνωστή σειρά του 1934 και τις εκδηλώσεις του 2^ου Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου, ενώ για άλλα γεγονότα, εξίσου ή και περισσότερο σημαντικά, να κάνει σύντομες αναφορές επειδή το υλικό που αυτός διαθέτει είναι λιγότερο.

Τέλος, πρόβλημα είναι ακόμα η σαφήνεια των κειμένων στο πλάνο και στο έκθεμα, γεγονός μεγάλης σημασίας. Όταν ο συλλέκτης δεν γνωρίζει άριστα τη γλώσσα που θα χρησιμοποιήσει στη συλλογή του πρέπει να αποτείνεται σε κάποιον φίλο, γνωστό ή –έστω- επαγγελματία μεταφραστή. Λάθη γραμματικά, συντακτικά ή ορθογραφικά στο πλάνο και στα υπόλοιπα κείμενα του εκθέματος κάνουν κακή εντύπωση σε κριτές και επισκέπτες, εκτός από το γεγονός ότι συχνά τα καθιστούν μη κατανοητά ή ασαφή.

Χρειάζεται λοιπόν μελέτη, προσοχή και επιμονή για να συνδυαστούν όλες οι παράμετροι που απαιτούνται για τη δημιουργία ενός σωστού ή άριστου πλάνου, το οποίο θα καταξιωθεί από την αντίστοιχη ευμενή κρίση και βαθμολογική ανταμοιβή.

Ένα τέτοιο πλάνο, εκτός από δείγμα ικανοποιητικής πνευματικής εργασίας, θα επιτρέψει στο συλλέκτη να εργαστεί με άνεση και θα τον διευκολύνει στην ανάπτυξη της συνέχειας του θέματός του.

Χρειάζεται επομένως ιδιαίτερη προσοχή και μελέτη προτού κατασταλάξουμε στην τελική μορφή του πλάνου μας. Ένα κακά δομημένο ή διατυπωμένο πλάνο είναι ικανό να ανατρέψει όλη την προσπάθεια, να υποβαθμίσει μία –κατά τα άλλα- ιδιαίτερα φροντισμένη συλλογή και να απογοητεύσει βαθμολογικά τον συλλέκτη. 

ΠAΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΩΝ ΘΕΜΑΤΙΚΩΝ ΠΛΑΝΩΝ 

Ιστορικό πλάνο, της συλλογής του αβά Frans de Troyer ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, που παρουσιάστηκε στην παγκόσμια έκθεση ROMA '70 και τιμήθηκε με χρυσό μετάλλιο. Ήταν ίσως το πρώτο χρυσό μετάλλιο στην ιστορία του θεματικού φιλοτελισμού:

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

1. Οι πρώτοι αιώνες: Οι Απόστολοι, οι Mάρτυρες - Η πνευματική ζωή και η θεολογία -Άγιος Αυγουστίνος, Άγιος Βενέδικτος κλπ.

2. Μεσαίωνας: Η Εκκλησία ως οδηγός της ευρωπαϊκής κοινωνίας

α) Εκπαίδευση: Καρλομάγνος, Άγιος Jillihrod, Άγιος Βονιφάτιος, Άγιοι Κύριλλος & Μεθόδιος.

β) Άνθιση: Σταυροφορίες - καθολικές αδελφότητες - πανεπιστήμια.

γ) Παρακμή: Σχίσμα της Δύσης - Wiclef και Hus - τέλος του Βυζαντίου.

3. - Νέοι καιροί (1517-1739).

α) Προτεσταντισμός, Καθολική Μεταρρύθμιση, Διάσκεψη του Τρέντο, Θρησκευτικοί πόλεμοι σε Ολλανδία και Γαλλία.

β) Συμμόρφωση σε θρησκευτικές αξίες.

γ) Το κήρυγμα του Ευαγγελίου στις άλλες ηπείρους.

4. Νέοι καιροί (1739-1950): Γαλλική Επανάσταση, Ναπολέων, Το παπικό κράτος κατά τον 19ο αι., Η Εκκλησία από την εποχή του Λέοντα 13ου μέχρι του Πίου 12ου.

5. Σύγχρονη εκκλησία: Ιωάννης 23ος - Β' Συμβούλιο Βατικανού - Παύλος 6ος.
 

ΜΑΡΙΑ, Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ένα δεύτερο πλάνο από μία άλλη συλλογή του de Troyer, πάντα με θρησκευτικό θέμα. Με αυτό ο de Troyer θέλει να αποδείξει ότι η Μαρία είναι βασίλισσα, με μια σειρά επιχειρημάτων που αντιστοιχούν στα διάφορα κεφάλαια της συλλογής.

1. Η ζωή της Παρθένου τελειώνει με τη στέψη της: στον Ουρανό.

2. Η λατρεία της Μαρίας εκφράζεται με πολλές ονομασίες (που ανακαλύπτονται πάνω σε γραμματόσημα), όπως: "Μαρία, βασίλισσα της Ειρήνης", "Βασίλισσα των Μαρτύρων", κλπ.

3. Η Μαρία τιμάται σαν πολιούχος προστάτιδα πολλών πόλεων και χωρών, όπως "Προστάτιδα της Ουγγαρίας", "Βασίλισσα του Πολωνίας" κλπ.

4. Οι τόποι του προσκυνήματος σε ολόκληρο τον κόσμο αποδεικνύουν ότι οι πιστοί θεωρούν την Παναγία ως Βασίλισσα: Λούρδη, Φατιμά, κλπ.

5. Στο μεγαλύτερο μέρος των έργων τέχνης η Παναγία έχει τιμητική θέση. Και στην τέχνη, θεωρείται ως Βασίλισσα.

6. Οι καθεδρικοί Ναοί και οι λαμπρές Εκκλησίες που είναι αφιερωμένες σ' Αυτή ανά τον κόσμο σχηματίζουν πραγματικά το στέμμα της.

Tot capita tot sensus έγραψε στο βιβλίο του ο αβάς de Troyer. Δεν είναι επομένως οι θρησκευτικές ιδέες που αξιολογούνται όσο η λογική και η συνάφεια με την οποία η συλλογή την υπογραμμίζει.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ

Συλλογή Αυστραλού συλλέκτη

1. Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΤΗΝΩΝ
α. Γεωλογία
β. Παλαιές μορφές και καταγωγές

2. ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΩΝ ΠΤΗΝΩΝ
α. Τα ράμφη και η χρησιμότητά τους
β. Πόδια και άκρα ποδιών
γ. Φτερούγες και φτερά
δ. Ακοή και όραση

3. ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ ΠΤΕΡΩΜΑΤΟΣ
α. Νεαρά πουλιά και νεοσσοί
β. Εποχιακά πτερώματα αρένων
γ. Χρωματικές διαφορές μεταξύ αρένων και θηλέων

4. ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΠΤΗΝΩΝ
α. Αναπαραγωγή
β. Διατροφή
5. ΚΑΤΑΝΟΜΗ
α. Είδη με τις ευρείες κατανομές
β. Είδη με τις περιορισμένες κατανομές

6. ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
α. Οι αιτίες
β. Πλοήγηση και Προσανατολισμός

7. ΘΗΡΕΥΤΕΣ
α. Αρπακτικά πουλιά
β. Η αρπαγή στον κόσμο των πτηνών

8. ΒΙΟΤΟΠΟΙ ΤΩΝ ΠΤΗΝΩΝ
α. Νερό
β. Λιβάδια
γ. Δάση
δ. Βουνά

9. ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΤΗΝΑ
α. Ο πρώιμος άνθρωπος
β. Πουλιά σαν σύμβολα
γ. Κυνήγι
δ. Άλλες χρήσεις των πουλιών

10. ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ
α. Μελέτη των πουλιών
β. Είδη υπό εξαφάνιση
γ. Οι βιότοποι και η διατήρησή τους
δ. Μέθοδοι διατήρησης και επιτυχίες
ε. Εθνικά Πάρκα και άλλες ρεζέρβες

11. ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΚΑΤΑ ΕΙΔΗ

ΠΥΓΜΑΧΙΑ

1 ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ
1.1 Κανόνες βραβεύσεων του Ρινγκ του Λονδίνου (1743)
1.2 Κανόνες του Μαρκησίου του Queensberry (1867)

2 ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΠΥΓΜΑΧΙΑ

3 ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΠΥΓΜΑΧΙΑ

4 ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΠΥΓΜΑΧΙΑ

5 ΣΤΥΛ ΠΥΓΜΑΧΙΑΣ
5.1 Inside-fighter
5.2 Outside-fighter
5.3 Brawler
5.4 Υβριδικοί πυγμάχοι
5.5 Swarmer
5.6 Rock, Paper, Scissors

6 ΠΥΓΜΑΧΙΚΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

7 ΤΕΧΝΙΚΗ
7.1 Σύγχρονη Τεχνική πυγμαχίας
7.2 Κτυπήματα
7.3 Άμυνα
7.4 Πάνω στο ρινγκ
7.5 Λιγότερο συνήθεις τακτικές

8 ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΦΡΟΝΤΙΔΕΣ

9 ΜΟΙΡΑΙΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ

10 ΦΗΜΙΣΜΕΝΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΠΥΓΜΑΧΙΑΣ

11 ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΠΥΓΜΑΧΙΑΣ
11.1 Επαγγελματικής πυγμαχίας
11.2 Ερασιτεχνικής πυγμαχίας

12 ΠΥΓΜΑΧΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ - ΣΥΛΛΟΓΟΙ

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

Εισαγωγή
1.Η φύση της Μουσικής
2.Οι συνθέτες
3.Τα όργανα
4.Η μουσική έκφραση
5.Η μουσική ακρόαση

Πλάνο
2. ΟΙ ΣΥΝΘΕΤΕΣ
2.1 Ο Μεσαίωνας
2.2.1 Η μονωδία
2.2.2 Η πολυφωνία

2.2 Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
2.2.1 Εκκλησιαστική μουσική
2.3 Το Μπαρόκ
2.3.1 Δραματική μουσική
2.3.2 Θρησκευτική μουσική
2.3.3 Οργανική μουσική
2.3.4 Ο χρυσούς αιώνας του Μπαρόκ

2.4 ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ
2.4.1 Μεταρρύθμιση στην Όπερα
2.4.2 Κωμική Όπερα
2.4.3 Στις αυλές και τα παρεκκλήσια της Γερμανίας
2.4.5 Κάτω από την Επανάσταση και την Αυτοκρατορία

2.5 ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ
2.5.1 Οι πρώτοι ρομαντικοί
2.5.2 Τρεις μεγάλες προσωπικότητες του ρομαντισμού
2.5.3 Ιταλική Όπερα του 19ου αιώνα
2.5.4 Ρομαντισμός του 19ου αιώνα στις σλαβικές χώρες
2.5.5 Οι μουσικοί εκτελεστές
2.5.6 Κατάληξη του ρομαντισμού

2.6 ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
2.6.1 Ο γερμανικός μεταβαγνερισμός
2.6.2 Οι εξελίξεις στην Ιταλία
2.6.3 Γαλλική παράδοση
2.6.4 Εθνικές Σχολές

ΟΙ ΒΙΚΙΝΓΚΣ
(Συλλογή του Σουηδού Gunnar Dahlvig))

Γεωργοί, Κτηνοτρόφοι, Έμποροι, Καλλιτέχνες, Πειρατές, Αποικιστές. Η εποχή των Βίκινγκς θεωρείται ότι αρχίζει το 800 και τελειώνει στα τέλη του 11ου αιώνα, καλύπτοντας το πιο συναρπαστικό μέρος της σκανδιναβικής ιστορίας.

Εισαγωγή
A. ΥΠΟΒΑΘΡΟ
1 Προέλευση
2 Πηγές
3. Η Πολιτική Κατάσταση του Γύρω Κόσμου

B. Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΒΙΚΙΓΚΣ
1 Οικονομική Ζωή
1.1 Γεωργία
1.2 Κυνήγι και Ψάρεμα
1.3 Ναυσιπλοΐα
1.4 Εμπόριο
2. Κοινωνική Ζωή
2.1 Θρησκεία
2.2 Ποίηση
2.3 Τέχνη
2.4 Αναψυχή
3. Πολιτική Ζωή
3.1 Σχηματισμός των Κεντρικών Βασιλείων
3.2 Δικαιοδοσία

Γ. ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ
1 Πειρατεία 23
1.1 Περιοχές δράσης
1.2 Προϋποθέσεις
1.3 Τακτικές
2. Χώρες που ανακαλύφτηκαν
2.1 Ρωσία
2.2 Βρετανικά Νησιά
2.3 Οι Νορμανδοί
2.3.1 Νορμανδία
2.3.2 Αγγλία
2.3.3 Ιταλία
3 Αποικισμός
3.1 Νησιά Φέροε και Ισλανδία
3.2 Γροιλανδία
3.3 Χώρα του κρασιού

Δ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
1. Εντυπώσεις
2. Σύγχρονη Εικόνα

 

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 

Το παρόν πλάνο αποτελεί απόσπασμα ενός ευρύτερου άρθρο του γνωστού φιλοτελιστή Dr Manfred Bergman. Στο άρθρο αυτό ο συγγραφέας αναφέρεται γενικότερα στους τρόπους κατάρτισης Ολυμπιακών συλλογών, είτε αυτές είναι θεματικές, είτε είναι αντικειμένου.

Είναι γεγονός ότι οι Ολυμπιακές συλλογές παρουσιάζουν αρκετές δυσκολίες στην κατάρτισή τους και εξίσου αρκετές στην κατάταξή τους.

Ο διαχωρισμός των Ολυμπιακών συλλογών σε εκθέματα της μιας ή της άλλης τάξης δεν οφείλεται στο θέμα, που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ίδιο. Αυτό που τα κάνει να ξεχωρίζουν είναι το πλάνο και ο τρόπος ανάπτυξης. Και βέβαια, το πρώτο που οφείλουμε να προσέξουμε όταν καταρτίζουμε μία θεματική συλλογή Ολυμπιακού περιεχομένου είναι να μη βλέπουμε τα ολυμπιακά γραμματόσημα σαν «ταχυδρομικές εκδόσεις» αλλά σαν εικόνες και μηνύματα μέσω των οποίων θα μπορέσουμε να αφηγηθούμε την ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, των Ολυμπιάδων, των χώρων όπου διεξάγονται, των διοργανωτών και των άλλων παραγόντων, των νικητών, αλλά και ένα σωρό άλλων παραμέτρων, που πολύ χαρακτηριστικά θα συναντήσουμε στο υπόδειγμα πλάνου που ακολουθεί.

Για τη σωστή και πλήρη ανάπτυξη ενός παρόμοιου θέματος δεν είναι αρκετό να ανατρέξει κανείς σε γενικόλογα βιβλία περί των σύγχρονων Ολυμπιάδων. Είναι ανάγκη να μελετηθούν βιβλία λεπτομερή, με πλήρεις πληροφορίες για κάθε Ολυμπιάδα χωριστά. Ιδιαίτερα κατάλληλα, ιδεώδη, θα λέγαμε, θα ήταν αυτά που εκδίδονται από τις οργανώτριες χώρες, στο τέλος κάθε Ολυμπιάδας, μέσα στα οποία συναντά κανείς όλα τα γεγονότα που προηγήθηκαν, από την ανάθεση μέχρι και την προετοιμασία, τους προϋπολογισμούς και τις χρηματοδοτήσεις, τον αθλητικό απολογισμό, τις παράπλευρες καλλιτεχνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, και γενικά κάθε πληροφορία που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εποικοδομητικά από τον συλλέκτη, ώστε να μετατραπεί, μέσω του κατάλληλου υλικού, σε θεματική φιλοτελική πληροφορία.

Πλάνο συλλογής
1. Προέλευση των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων
1.1. Ολυμπιακοί Αγώνες της αρχαιότητας (περιληπτικά)
1.2. Αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων
1.2.1. Προσπάθειες επαναφοράς τους (ανεπιτυχείς)
1.2.2. Κουμπερτέν, o ανανεωτής των Αγώνων (η ζωή και το έργο του)
1.3. Η επαναφορά τους του 1896

2. Ολυμπιακό αθλητικό πρόγραμμα
2.1. Εξέλιξη του Ολυμπιακού προγράμματος (αλφαβητικά, μνημονεύοντας τις Ολυμπιάδες στις οποίες εισήχθη το κάθε Αγώνισμα)
2.2. Αγωνίσματα που εξαφανίστηκαν
2.3. Αγωνίσματα επίδειξης
2.4. Αγωνίσματα αρχαία – Αγωνίσματα σύγχρονα (να βρεθεί ο παραλληλισμός)

3. Οργάνωση των Αγώνων
3.1. Οργανώτριες χώρες
3.2. Συμμετέχουσες χώρες
3.3. Χρηματοδότηση των Αγώνων
3.4. Ολυμπιακά χωριά

4. Τόποι όπου έλαβαν χώρα οι Ολυμπιακοί Αγώνες
4.1 Ολυμπιακές πόλεις (διευκρινίστε αν ορισμένες πόλεις συμμετείχαν στην διοργάνωση μιας Ολυμπιάδας)
4.2. Ολυμπιακά στάδια
4.3. Άλλα στάδια και χώροι συναγωνισμού (γι’ αυτά τα δύο τελευταία υποκεφάλαια καλό είναι να χρησιμοποιηθεί αλφαβητική ή χρονολογική σειρά)

5. Ημερομηνίες
5.1. Επίσημες ημερομηνίες (από την επίσημη έναρξη μέχρι τη λήξη)
5.2. Διαγωνισμοί που έλαβαν χώρα προ της επίσημης έναρξης (επίσης με χρονολογική σειρά)

6. Οι συμμετέχοντες
6.1. Ολυμπιονίκες πρωταθλητές
6.2. Άλλοι βραβευμένοι
6.3. Οι πλασαρισμένοι (4η - 6η θέση)
6.4. Άλλοι συμμετέχοντες
6.5. Γυναίκες και Ολυμπιακοί Αγώνες (προτιμότερη αλφαβητική σειρά)

7. Ολυμπιακή νίκη
7.1. Σύμβολα της νίκης
7.2. Ολυμπιακά μετάλλια
7.3. Άλλα έπαθλα, βραβεία κλπ.
7.4. Άλλες διακρίσεις στους νικητές.

8. Λοιπά Ολυμπιακά αθλητικά γεγονότα
8.1. Ολυμπιακά τουρνουά και προολυμπιακές επιλογές
8.2. Προολυμπιακοί Αγώνες
8.3. Ενδιάμεση Ολυμπιάδα του 1906

9. Ολυμπιακή σκυταλοδρομία

10. Οι τελετές
10.1. Τελετή έναρξης
10.2. Τελετή λήξης
10.3. Άλλες τελετές
10.4. Ολυμπιακή φλόγα
10.5. Ολυμπιακή σημαία

11. Τέχνη και πολιτισμός παράλληλα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες
11.1. Διαγωνισμοί τέχνης σαν Ολυμπιακά αγωνίσματα
11.2. Μορφωτικές εκδηλώσεις παράλληλες με τους Ολυμπιακούς Αγώνες

12. Διάσημες προσωπικότητες στους Αγώνες

13. Τα Ιωβηλαία
13.1. Ιωβηλαία Ολυμπιακών Αγώνων
13.2. Ολυμπιακή Ημέρα

14. Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή
14.1. Το ιστορικό της
14.2. Συνέδρια της ΔΟΕ
14.3. Σύνοδοι της ΔΟΕ
14.4. Προσωπικότητες της ΔΟΕ
14.5. Εθνικές Επιτροπές
14.G. Ερασιτεχνισμός ή επαγγελματισμός;

15. Νεότητα και Ολυμπιακοί Αγώνες
15.1. Τομείς της Νεότητας
15.2. Πρόσκοποι και Ολυμπιακοί Αγώνες

16. Ταχυδρομεία – Τηλεγραφεία και Ολυμπιακοί Αγώνες
16.1. Προπαγάνδα των Αγώνων
16.2. Ειδικά ταχυδρομικά γραφεία
16.3. Ολυμπιακά τηλεγραφήματα
16.4. Διάφορα

17. Αεροπορία και Αγώνες
17.1. Ειδικές πτήσεις
17.2. Πτήσεις Ζέπελιν

18. Μέσα μαζικής επικοινωνίας
18.1. Τύπος και Ολυμπιακοί Αγώνες
18.2. Ραδιόφωνο
18.3. Τηλεόραση
18.4. Επικοινωνιακοί δορυφόροι

19. Πολιτική και Ολυμπιακοί Αγώνες
19.1. Αγώνες που δεν πραγματοποιήθηκαν λόγω πολέμων
19.2. Μποϊκοτάρισμα κάποιων χωρών προς άλλες χώρες
19.3. Το μακελειό του Μονάχου

20. Φιλοτελισμός και Ολυμπιακοί Αγώνες
20.1. Εκθέσεις παράλληλες προς τους Αγώνες
20.2. Εκθέσεις προ των Αγώνων
20.3. Εκθέσεις Ολυμπιακών Συλλογών

21. Ολυμπία και σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες
21.1. Η αναχώρηση της Ολυμπιακής σκυταλοδρομίας (διαδρομή της φλόγας)
21.2. Ολυμπιακή Ακαδημία
21.3. Ολυμπιακό Μουσείο

 

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΟΧΗΜΑΤΑ

Αυτή η συλλογή προσπαθεί να παρουσιάσει την εξέλιξη του αυτοκινήτου από την αρχική του σύλληψη, όταν στα τέλη του 19ου αιώνα οι πρώτες μηχανές του λειτουργούσαν με ατμό ή πετρέλαιο, μέχρι τις μέρες μας, κατά τις οποίες το ζητούμενο είναι η επάρκεια ενέργειας από τα παράγωγα του πετρελαίου, και οι εναλλακτικές πηγές της που σίγουρα θα χρειαστούν στο μέλλον.

1.- ΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ
1.1.Προώθηση με τον ατμό.
1.2.Πρώτες μηχανές που καταναλώνουν υγρά καύσιμα.

2.- Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ
2.1.Οι πρώτες τεχνικές.
2.2.Μηχανές έκρηξης και καύσης.
2.3.Καύσιμα και ενεργητική αποταμίευση
2.4.Η κατασκευή του αυτοκινήτου και των εργαλείων.
2.5. Η βοηθητική βιομηχανία.

3.- ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ
3.1 Έναρξη του 20ου αιώνα.
3.2. Οι χρήστες του αυτοκινήτου.
3.3. Το αυτοκίνητο πολυτέλειας.
3.4. Το αυτοκίνητο σαν κοινωνικό φαινόμενο.

4.- ΜΑΡΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΑ
4.1. Στην Ευρώπη.
4.2. Στην Αμερική.
4.3. Στην Ιαπωνία.

5- ΣΑΛΟΝΙΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ, ΜΟΥΣΕΙΑ, ΕΚΘΕΣΕΙΣ.
5.1. Σαλόνια στη Γενεύη
5.2. Σαλόνια στο Παρίσι
5.3. Σαλόνια στη Γερμανία
5.4. Σαλόνια στην Ιταλία
5.5. Σαλόνια σε διάφορα άλλα μέρη
5.6. Μουσεία.
5.7. Εκθέσεις.

6.- ΕΠΙΒΑΤΙΚΑ, ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΦΟΡΤΗΓΑ
6.1. Επιβατικά.
6.2. Λεωφορεία.
6.3. Φορτηγά.

7.- ΟΧΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ
7.1. Ταχυδρομικές υπηρεσίες.
7.2. Υγειονομικές υπηρεσίες.
7.3. Υπηρεσίες πυροσβεστικές
7.4. Στρατιωτικά οχήματα.
7.5. Αστυνομικής υπηρεσίας και ταξί.
7.6. Γεωργικά τρακτέρ.

8.- Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ
8.1. Δοκιμές αντοχής
8.2. Ράλι.
8.3. Σιρκουί.
8.4. Ράλι αντίκα
 

ΕΝΑΣ ΒΑΚΙΛΟΣ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

Πλάνο του Βραζιλιάνου θεματικού Heitor Fenicio, πολυβραβευμένου σε πολλές διεθνείς εκθέσεις σε Αμερική και Ευρώπη. Ο τίτλος υπονοεί το βάκιλο του Κοχ, δηλαδή την ασθένεια της φυματίωσης.
 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
1.1 Η Δημιουργία
1.2 Ασκληπιός και Υγεία
1.3 Ο ιατρός
1.4 Οι πρόδρομοι

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΒΑΚΤΗΡΙΟΥ
2.1 Λουί Παστέρ
2.2 Η ανακάλυψη του Ρόμπερτ Κοχ
2.3 Ο βάκιλος
2.4 Παρουσία και κουλτούρα
2.5 R. Virchow

ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΩΜΑ:
3.1 Ο ξενιστής
3.2 Η καρδιά
3.3 Οι πνεύμονες

Ο ΑΣΘΕΝΗΣ:
4.1 Η Φυματίωση στους ενήλικους...
4.2 Διασημότητες θύματα
4.3 Ασθένεια, ανάνηψη, ίσως και θάνατος
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ η πρωτογενής πολυπλοκότητα:
5.1 Μεταδοτικότητα
5.2 Η προφύλαξη
5.3 Διάγνωση και πρόγνωση

Η ΑΜΥΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ:
6.1 Το μικροσκόπιο, το εργαστήριο
6.2 Εμβολιασμός
6.3 Το θερμόμετρο
6.4 Η κρούση (στο στήθος)
6.5 Στηθοσκόπιο
6.6 Στηθοσκόπηση
6.7 Η υποδερμία
6.8 Αντισηψία
6.9 Τεχνητός πνευμοθώρακας
6.10 Το νοσοκομειακό αυτοκίνητο
6.11 Ακτίνες X: Ανάλυση και ερμηνεία
6.12 Ακτινογραφία
6.13 Calmette και Guerin
6.14 Το B.C.G.

7.- ΠΡΟΦΥΛΑΞΗ
7.1 Η οικογένεια
7.2 Η Ισπανία
7.3 Διαβήτης και Φυματίωση

8.- Θεραπεία:
8.1 Στοιχεία του αγώνα
8.2 "Ο γιατρός φως"- Το νερό
8.3 Το κλίμα: κλιματική θεραπεία
8.4 Τα τρόφιμα
8.5 Πλασμοθεραπεία
8.6 Τα αντιβιοτικά

9.- ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΙΑΤΡΟΙ:
9.1 Beclere, Alvaro Alvim, Babes, Bilrroth, Elisabeth of Belgium, Filatov, Richet, Avenzoar, Valdes, Barnet, κλπ.

10.-ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ
10.1 Holboll, Victoria Eugenia, Julia Ortigas, κλπ.

11.-ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ
11.1 "Η κόρη με το φανάρι"
11.2 Η νοσοκόμα

12.-ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
12.1 Malvoz
12.2 Σανατόρια
12.3 George Bodington, ο ερευνητής
12.4 Humbold και Brehmer
12.5 B. Schaw
12.6 Philip, Robert William
12.7 Η κατάπτωση των σανατορίων

13.- Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΛΩΡΑΙΝΗΣ
13.1 Ο ιππότης
13.2 L'origine, etc:

14.-ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΡΑΚΟΣ
 

ΦΙΛΟΤΕΛΙΣΜΟΣ και ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
Μέθοδοι, κίνητρα, μυστήρια

Charles Fitz (ΗΠΑ)

Φιλοτελισμός και δολοφονία – Υπόβαθρο

Ι. ΜΕΘΟΔΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ

   Α. Δολοφονία ατόμων
       1. Δολοφονία από προδοσία
       2. Πραξικόπημα
       3. Πολιτικό μαρτύριο
       4. Πολιτικό θρησκευτικό μαρτύριο
       5. Θρησκευτικό Μαρτύριο
       6. Φυλετικό μαρτύριο
       7. Βασιλοκτονία
       8. Αδήλωτες εγκληματικές πολεμικές πράξεις
   Β. Δολοφονία μέσω αυτοκτονίας- αυτοδολοφονία
   Γ. Δολοφονία μέσω γενοκτονίας.
       Εξολόθρευση εθνικών, πολιτικών, θρησκευτικών ή φυλετικών ομάδων
       1. Δράστες
       2. Θύματα

ΙΙ. Κίνητρα για τη δολοφονία
   Α. Προσωπικά κίνητρα
       1. Ερωτικό Τρίγωνο
       2. Πολιτικοί στόχοι
       3. Πλεονεξία, φιλαργυρία
       4. Κατασκοπεία

ΙΙΙ. Μυστηριώδεις δολοφονίες - Άλυτες ανθρωποκτονίες
   Α. Δολοφόνος άγνωστος
   Β. Τρόπος δολοφονίας άγνωστος
   Γ. Σώμα Εγκλήματος - άγνωστο
   Δ. Πιθανές Ανθρωποκτονίες - Αναπόδεικτες
 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
"Κάποιος θα έρθει τη στιγμή που έχει καθορίσει ο Θεός"
(Από το βιβλίο του Ησαΐα)

Από την πολυβραβευμένη συλλογή του κορυφαίου Ιταλού θεματικού Gianni Bertolini που εκτέθηκε για πρώτη φορά 25 χρόνια πριν.

Εισαγωγή:
Πέρα από τα ιστορικά γεγονότα, τα έθιμα, τους μύθους και τις οικουμενικές προσδοκίες, αν θελήσουμε να θυμηθούμε ποιό ήταν το ενωτικό στοιχείο των ποικιλόμορφων απόψεων του Χριστιανισμού, αυτό που τον διακρίνει από τις άλλες θρησκείες και του δίνει την δική του φυσιογνωμία, θα πρέπει να το εκφράσουμε με έναν όρο πολύ απλό αλλά με μεγάλη απήχηση: την αγάπη.

1. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ
1.1 Ενσαρκώνεται το Ρηθέν
1.2 Δημόσια ζωή του Χριστού
1.3 Ο Ιησούς στην Ιερουσαλήμ
1.4 Το Πάθος και ο Θάνατος
1.5 Η ίδρυση της Εκκλησίας

2. ΜΑΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΖΑΡΕΤ
2.1 Η ζωή της Παναγίας – Εικόνες και σύμβολα
2.2 Η Μαρία δίπλα στο Χριστό– Δεδομένα, συμπεράσματα
2.3 Η Παναγία στον κόσμο – Μία οικουμενική παρουσία

3 Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
3.1 Το δόγμα
3.2 Η ηθική
3.3 Οι πηγές της Χάριτος
3.4 Η λειτουργία

4 Ο ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ
4.1 Αιρέσεις, διαφωνίες, έριδες
4.2 Οι ανατολικές λειτουργίες
4.3 Η Ορθόδοξη πίστη

5. ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ
5.1 Αποχωρισμός από τη Ρώμη – Μεταρρύθμιση
5.2 Λουθηρανισμός
5.3 Ζβιγγλιανισμός και Καλβινισμός
5.4 Η Μεταρρύθμιση στην Αγγλία
5.5 Η προτεσταντική Εκκλησία στην Αμερική
 

(Σημείωση: Νέα πλάνα θα προστίθενται σε συχνά διαστήματα).